کودکانی که با محرک های مناسب و در محیط شایسته بار می آیند،و آنچه در تربیت آنها اولویت دارد، دور نگه داشتن آنان از محیط های ناسالم و نامساعد است.

محیط خانواده یکی از عوامل مهم تربیت صحیح یا ناسالم کودکان است به طوری که اگر محیط خانواده سرشار از صداقت و صفا و صمیمیت باشد ، کودکان به طور فطری زمینه رشد و شکوفایی صفات نیک در وجودشان به وجود می آید.

طبق برنامه تقویمی، هرساله 16 مهرماه به عنوان روز جهانی کودک نامگذاری شده است،کودکانی که شکل گیری شخصیتشان در هر شرایطی موجب ساختن جامعه آینده می شود.

آیا تا به حال فکر کرده ایم که چگونگی رفتار ما با کودکانمان در این سنین چه تاثیری بر اخلاق و شخصیت آنها دارد.

ضمیر کودکان مانند دفتری سفید و نورانی است که در آن هر مشق و تعلیم و تربیتی بنویسم ، در آینده بازتاب آن را خواهیم دید.

آیا تا به حال با خود فکر کرده ایم که نباید این دفتر پاکیزه و زیبا را با خودخواهی و بی دانش های خود آلوده نسازیم و سرمشق غلط، بی هدف و بی مصرف در آن تله انبار نکنیم.

این روزها با رواج وسایل ارتباط جمعی ها پیشرفته و دنبال مسائل مادی زندگی موجب گردیده، خانواده تا حدودی از کودکان خود غافل شوند و تنها تامین آنها را از نظر مادی و مالی در اولویت کار خود قرار می دهند و دیگر توجه خاصی به رعایت حقوق آنها در جامعه ندارند.

از این موضوع نیز غافلیم که اشتباهات تربیتی ما در این عصر و زمانه، موجب ضرر و زیان های غیر قابل جبرانی به نسل های آینده می شود.

این روزها توجه به ظاهر سازی همراه با مکرها و در پناه آن غرق شدن در لذت های دنیوی و بی بند و باریهای که ثمره آن خشونت کودکان و نوجوانان و دور شدن از حقوق آنها و موجب تباهی جامعه شده است.

در این دنیا وانفسا دیگر از  تعلیم و تربیت کودکان با توجه به آنچه که سفارش شده است غفلت کرده ایم و سعی می کنیم با توجه به خوش گذرانی ها و لذت طلبی های مادی و دنیوی مزاحم ما نشوند و برای رسیدن به این موضوع تنها به بر آوردن احتیاجات مادی و جسمی آنها توجه داریم و نمی دانیم بی توجهی به این افراد معصوم موجب تباهی جامعه خودمان در آینده می گردد.

فراموش کرده ایم که کودکان سرمایه های گرانبهای فردای جامعه ما هستند و سرمایه گذاری برای تربیت و پرورش آنها موجب داشتن جامعه ای سالم و عاری از هر گونه انحراف می شود.

اما متاسفانه در حال حاضر سبک زندگی رایج در بین ما موجب بوجود آمدن یک شکاف عمیق عاطفی بین والدین و فرزندان شده است که این خود از عوامل نادیده گرفتن حقوق کودکان است.

حضور وسایل ارتباط جمعی و رخنه آن در بین خانوداه و مشغول بودن هر یک از افراد خانواده به یکی از وسایل، از دیگر عواملی است که موجب دور شدن والدین از کودکان و نوجوانان خود می شود.

امروز دیگر در خانواده های ما از سنت های شیرین قدیم مانند حکایت و قصه گویی برای کودکان خبری نیست، دیگر مانند قدیم در خانه های ما کتاب گلستان و مثنوی مولوی، حافظ  وجود ندارد، دیگر سراغی از مادرانی که ساعتی از وقت خود را در حالی که کودکان خود را در آغوش داشتند و با کشیدن دست نوازش بر سر انها به نقل قصه ها و حکایت ها می پرداختند خبری نیست.

به همین علت ضروری است که پدران و مادران از همین دوران کودکی با معطوف کردن ذهن خود به مسائل تربیتی و پرورشی کودکان موجب ساختن جامعه ای پویا و شکوفا در آینده گردند.

منبع:بیجاربام ایران